Unang nagkamit ng gantimpala noong 1958 sa Timpalak Palanca

ALAMAT NG PASIG

ni: Fernando B. Monleon

Bakit hahambalin an gating pagsuyo?

Buhay niring buhay

Bakit hahamakin ang sumpa’t pangako?

Nagtanim ng lumbay – hindi bir-biro

Dapat na malamang

Tanging aanihin: siphayo, siphayo?

Halinang maglakbay, giliw ko’y halina

Tayo na sa loob,

Kita’y magliwaliw sa tuwa’t ligaya,

Sa lunday kong munti, halika’t sumama

Pagmasdan mo irog

Hayun naghihintay mula pa kanina-

Ako ang gagaod, ikaw ang aawit

Mutyang prinsibini,

Sasaliwan tayo ng kalawkaw-tubig;

Sasaksi sa ati’y ang nanungong langit

Habang ang pagkasi-

Nag-aaliw-aliw sa tinamong sakit.

Hinampo kahapon ay iyong limutin,

Ang bulong ng dusa;

Hayaang ibulong ng amihang hangin,

Buksan ang dibdib mo, unahin ang damdamin

Ngumiti sana,

Ipinid ang puso sa dilang hilahil.

Hala na mahal ko… ang luha mong bubog

Huwag mong sayangin

Huwag mong hayaang sa lupa’y madurog

Ang masisindakin, magsasagwan agad sa

Matuling agos!

Di ngani minsang pulpol sa panulat,

Sa kaligayahan

Kumita ng isang balighong liwanag!

Di anong gagawin? Sa pagkawakawak,

Sintang bathaluman

Nahihiya ako’y ikaw rin ang hanap.

Paanong di gayon..ikaw ang dinsulan

Niring salamisin,

Na sa kariktan mo’y namamaraluman;

Iyong hinanakit-kundi mapaparam,

Sa pagkahilahil,

Hahangga pa yata ang ako’y pumanaw.

Kaya’t panimdim mo’y tulutang mapawi,

Sa bahagyang hapis,

Isang katotohanan ay sadyang lagim

Saanman sumapit,

Tanging ikaw yaring luwalhati.

Kasakdalan mang ang sinta’y magbago,

Kahit sa pangarap.

Bukal na pagsuyo’y hindi maglililo…

Kung kita’y limutin, buhay ko’y paano?

Kung kapos ang palad,

Kamataya’y langit – na makalilibo!

Pahirin na ngani sa nimintang diwa,

ang sugat ng puso,

ang lagim ng dusang lason sa siphayo

sa aking pagyao’y

saka na lumuha; ulilang pagsuyo –

maghapon – magdamag na magpakasawa!

Habang naglalakbay ang ating pagkasi,

Sa iklapwaw ng alon;

Wariin mo hirang, ang aking sinabi,

Iyong panibugho – limit na mangyari

Saanman iukol…

Mabuting-masama, masamang-mabuti.

Kita ay dadalhin sa Taal ng bayan,

Hayun lang sa dulo…

Isang munting pulo sa Bombon, Batangas

At magmula roon ay pasisilangin,

Tayo’y magtutungo

Sa bayan ng Pasig, sa gulod sumilang.

Doo’y may alamat ang isang kahapong

Sa aklat ng lahi’y

Lipos ng pag-ibig, tigib ng linggatong;

Sa dalampasigan sad among nagyabong;

Tayo’y manakati’t

Pagal na gunita’y muling magbabangon.

Sanggunian:
De Leon, Zenaida S. et. al. 2012. Literaturang Pilipino (Tekstong Pangkolehiyo). 125 Pioneer St., Mandaluyong City. National Book Store

Pahina 213-215